Uyuni, Zuid-Boliva, 4 daagse excursie met een 4-sheeldrive, een gids en hele schattige verlegen kokkin.

Met een 4-wheeldrive jeep vlogen we over de berg randen. Met de zon in onze rug dommelden we weg op cumbia muziek. Af en toe stopten we om een vulkaan te beklimmen of onze handen in een geizer te steken om te voelen hoe warm het was. Met

-15 je tanden niet kunnen poetsen omdat je tandpasta bevroren is en tegelijkertijd zonnebrand op te moeten smeren is iets raars.

Ik had het zo verschrikkelijk koud gehad de afgelopen 2 nachten en 3 dagen. De nachten leken wel een gevangenis, helemaal koud en naar afwachtend tot je wekker gaat om 5.30 om weer te ontdooien en je lippen aan een kop warme thee te zetten. Heel vroeg met de zonsopgang waren we alweer op weg naar het volgende adembenemende natuur spektakel. We stopten bij een raar dampend bad onder aan een vulkaanmeer. Hier kan je in, zei de chauffeur. Ik grinnekte, wit van de kou, mijn tenen en handen niet meer voelend: denk je dat ik gek ben? Even later stond ik in mijn bikini bijna dood te gaan aan de rand. Zo koud. Zo oncomfortabel. Toen stapte ik het water in en gleed ik uit over een gladde steen. zo lekker ben ik nog nooit uitgegeleden. Ik dompelde in 2 seconden onder in een 34 graden warm natuurlijk geizer bad. Mijn god.

Warm en comfortabel gingen we weer op pad. Deze natuur hier in Zuid-Bolivia is ongetemd en genadeloos. Take it or leave it. Zo adembenemend mooi en ruw. Bloed rode en azuur blauwe meren met 12.000 flamingos, vulkanen en geizermeren, eeuwenoude megma rotsformaties aangetast door de kunstenaars wind en regen. Zwarte rivieren en enorme konijnen, oude uitgestorven meinersdorpjes, melig lachende lama’s die kleine schattige piep zucht geluidjes maken, knalrode zonsondergang over de gele pampa’s. En papa: de sterrenhemel hier op het zuidelijk halfrond is ongelofelijk.. ik kon de melkweg bijna aanraken en de sterren bijna uit de hemel plukken (had ik jou sterrenladdertje nou maar), de tranen bevroren in mijn ogen terwijl ik naar boven keek en zag een vallende ster.

Toen we in het kleine super arme dorpje Uyuni aankwamen kwam er een zand-zout storm op. iedereen moest naar binnen. De stormen zijn hier zo sterk dat als je naar buiten loopt en je ogen open doet terwijl er zand en zout waait, je opslag blind raakt. Van 12 tot 8 uur in de avond heb ik kaartspelletjes gespeeld met een groep Fransen in een restaurantje met de lekkerste pizza. Nu ga ik met diezelfde groep de nachtbus nemen naar La Paz (als de storm is opgeklaard)

De excursie was heel heftig fysiek en mental gezien. we hebben iedere dag 400 km afgelegd (van Amsterdam naar Parijs) en het was echt steen-koud in de nachten en wanneer de zon onder was. En met de hoogtes van 4,000 meter is het geen prettje voor je hoofd, huid en de rest van je lichaam. Wat was het koud, zwaar en adembenemend.