Leven in avontuur
Hallo lieve mensen,
Ik kan niet geloven dat het alweer maandag is.
Het is geweldig om geen toerist te zijn in een stad maar een echte bewoner. Je ziet andere dingen en geeft jezelf langer de tijd om over iets na te denken.
Kleine geluksmomentjes in Buenos Aires :
-Ieder frutselstalletje heeft ook altijd wierrook. Op iedere hoek van de straat hangt er voor mij dus een plukje rust uit een andere cultuur in de lucht.
-Als iemand me heel gepassioneerd en Italiaans (met veel handgebaren als in een opera) mij de weg probeert uit te leggen
-Empanadas. haha, puur geluk.
-Het dagritme is echt heerlijk:
Ik sta op, ontbijt met vers fruit, yoghurt en thee. Neem de metro naar het werk (vlakbij Plaza de Mayo) en loop dan een tijdje rond omdat ik altijd een beetje te vroeg wil zijn (de stad is zo mooi in het ochtendlicht). Mijn werk begint om 10 uur. Er hangt een constante zomerbries door het kantoor en het ruikt er naar een vertrouwde bibliotheek met oude boeken haha. Rond 2 vragen mensen of ik mee lunch ga halen (almuerzo?) en vervolgens eten we allemaal aan een grote tafel als een familie. Om 4 uur hebben ze hier nog een maaltijd die wij niet kennen: Medialuna. Met Mata of koffie en iets zoets. Om 6 uur is het werk klaar. In de avond 'Cena' (avondeten) pas laat van 9 tot 11 in de avond.
Wat me opvalt aan de stad
-Heel veel meisjes lopen op enorme plateau schoenen! soms wel 10 cm hoog en het ziet er echt super onconfortabel uit. Vrouwen wensen hier dus langer te zijn denk ik.
-Heel veel jonge mensen hebben piercings in hun gezicht. tong, lip, wenkbrauw etc.
-Heel veel bedelaars, ook kinderen en hele families
-Bijna alle modellen in de etalages zijn blond of donkerhuidskleurig.
-De stad en zijn mensen verandert per uur
Ik stond even stil bij een foto van een model in een winkel. Haar bovenbeen had zo ongeveer de omvang van mijn bovenarm. (heeee hoo mijn armen zijn normaal). Wedden dat ik haar kan verslaan met armpje drukken? Het is maar waar je prioriteiten liggen.
Deze zondag was ik in Tigre, het New Orleans van Buenos Aires voor mij. Ik ging met een boot door de Delta, langs alle pippie langkous huisjes en Indiana Jones bossen. De gids vertelde ons dat een 'vakantie of weekendhuisje' voor de rijke argentijnen was vroeger. Een huis kost ongeveer 30.000 tot 100.000 euro. En die huizen! waaaauw de een nog mooier dan de ander. Schattige veranda's en stijgertjes met kleurige bootjes.
Varend op de rivier was ik weer thuis. Ik wist niet dat een rivier me zo goed kon doen.
Ik ben ongegroeid met de rivier en respect voor de natuur maar wist niet dat ik het echt zo ontsettend nodig had. Dat is het enige wat ik mis nu ik leef in Buenos Aires, de verbinding met de natuur is ver te zoeken. Parken heb je er wel.
Zondag ging ik met mijn duitse huisgenootje naar de markt van San Telmo. Heel groot en druk en heel gaaf. Daarna crashten we in een heel gaaf park 'parque de las Heras'. In parken gebeurd het allemaal. Alle cultuur zie je in een park omdat dat 'normale' bewoners daar heen gaan. Mensen die heel lenig allemaal acrobatische dingen deden, ook in de boom!; mensen die gitaar spelen; iedereen drinkt Mate, iedereen heeft een soort maf klein kokosnootje (beste beschrijving) met een stalen rietje eruit en een thermoskan voor warm water. Heel grappig.
Verschillende meisjes met rieten mandjes met zelfgebakken taartjes en empanadas kwamen langs. En haaaallo er was een jongen voor ons die leek op een knappere Cristiano Ronaldo die allemaal dingen aan het doen met sprongen en handstanden. Die kerel leek wel gefotoshopt. Ik heb stiekem met hem geflirt. Keek af en toe even om of hij niet een meisje achter me zat. Maar nee. Alleen een palmboom.
'Gelukkige palmboom dan' (voor dat jullie die grap maken ha-ha-ha leuk )
xxxxxx Stanzi
Reacties
Reacties
Dag lieve Stanzi lucia,
Heerlijk om je vehalen zo te lezen. Grappig dat je je hecht aan zekerheden vanuit je 'jeugd' de rivier (Han kan ook niet zonder). Heel bijzonder maar ook wel verwacht is het vertrouwen dat je vindt aan de andere kant van de wereld bij mensen die je niet kent, we leven niet in een foute wereld maar sommige zijn verknipt. Fijn dat jij je weg hier in vindt, daar wordt je een sterke vrouw van! Ga zo door en blijf genieten en volgen graag je verhaal.
Liefs Han en Ine
Wat zie je er stralend uit in je bloemenjurkje. Ik denk dat iedereen van gekkigheid niet weet wat ie moet doen om jouw aandacht te trekken en dat die knapperds normaal gesproken nooit in bomen hangen te zwaaien als rijpe ananassen. En straks ook nog gitaar spelen op een open podium…. Pffff, nu moet ik mijn tong afbijten want ik zou natuurlijk willen zeggen dat je een oude schildersoverall maat 55 tot aan je kin dicht moet ritsen en een brommerhelm met de klep dicht op moet zetten.
Maar dat doe ik niet. Knap hé? Heel veel liefs! Mamma
Lieve Stanzi Lucia,
Alweer zo'n fijn verhaal, je bent je LEVENSRUGZAK goed aan het bij vullen. Je kan straks uren over je reis ( leven ) in BA vertellen we kijken er nu al naar uit.
Heel veel liefs van ons.
Mooi verhaal weer uit 1001 dag!
Veel liefs xxx
En, monic, petje op, hoor, dat van die tong .....
hoi lieve Stanzi panzi,
zo te zien begin je je draai te vinden daar, geweldig. Het is prachtig om je verhalen te lezen, je schrijft geurend en kleurend op. En dat van die stad, ja het is heel erg wennen aan zo'n kluit mensen boven op elkaar, vergeleken daarmee is Nederland een groot dorp. Het is niet voor niets dat de natuurbescherming door stadse mensen zo gekoesterd wordt. liefs papa
liefs Gerard
Jaaaa empanadas! Ik zei het toch! Geniet van al het moois :-)
Hé Stanzi,
Net als in de film, ik wil het!
Een tango dansend paar op straat, tropische culinaire verrassingen en flauwvallende jongemannen die nog net hun laatste gitaarnoten tokkelen.
Mogen we niet allemaal omstebeurt een weekeindje langs komen om te figureren in jouw speelfilm?
Ik eerst!!! xxxxxxxx Brassa
Mooiste "palmboompje"! Je verhalen zijn weer om te genieten! X
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}