stanzi-supertramp.reismee.nl

Piraten in Buenos Aires

Lieve familie en vrienden,

Op de achtergrond klinkt een spaans gitaar, een man zingt een zachte nazomer milonga en ik zit voor het raam te tikken. Ik hoor auto’s door de straat en het lijkt wel een toneelstuk waar ik in zit. Ik ben net thuis en het is donker. Dat laatste was niet gepland, maar ik kon er niks aan doen want toen mijn lievelingsnummer opstond en alles na 5 jaar van dromen ineens bij elkaar kwam ben ik door gehuppeld van Recoleta waar ik woon naar Puerto Madero wat ongeveer 2,5 uur lopen is (met alle omweggetjes van vrijheid).

Buenos Aires heeft na 1 dag mijn hart al veroverd. Lekker cliche ja.
Al in het vliegtuig zat ik naast een geweldig koppel die me al bijna wilde adopteren, we oefende mijn spaans en ze gaven me tips.

Mijn reis van Zuid Amerika was prima, ik reisde in mijn eentje in een pure adrenaline sfeer. Het gevoel om alleen met je rugzak te reizen is niet te evenaren met iets wat ik ooit heb meegemaakt.

Wauw. Zuid-Amerika. Ik moet zeggen dat ik in het begin hier in een ware cultuurshock leefde. Alles is hier anders.

Ik noem Buenos Aires tot nu toe hardcore Barcelona in combinatie met het meest chaotische verkeer wat ik ooit gezien heb. Even een paar regels hier:

-Stoplichten zijn hetzelfde als lantarenpalen maar dan met een leuk kleurtje, je hoeft en doet er niks mee.

-Als hier 1 iemand begint te toeteren toeter je mee, samen met Spaans gevloek met veel rollende rrrrrrrrr-en wat echt geweldig klinkt samen.

-Inhalen gaat hier via zowel links als rechts, de enige regel is dat je elkaar net niet raakt

Als Europeaan word ik constant voor de gek gehouden door de stad. ik denk door de architectuur mij thuis te kunnen voelen en vervolgens zie ik de levendige, gepassioneerde en prettig chaotische zuid amerikanen dat hele Europese idee weer triomfantelijk een andere kant op draaien.
In puerto madero dronk ik koffie en schreef ik romantisch in mijn dagboek. toen werd het ineens donker. gek he, dat wordt het hier ook.
Na 2 uur vragen ‚euhh buscarosidosos Recoleta’ liep alles in de soep dacht ik. Het enige wat iedereen zei voor dat ik aan dit avontuur begon was: ‚voor het donker thuis roodkapje’ maar dat liep natuurlijk anders.
Ik moet toch echt eens opzoeken hoe je zegt: ik ben opzoek naar recoleta. Met klamme handjes om mijn rugzak ging ik van wijk naar wijk, dat is ook een manier om de stad te zien natuurlijk. Toen gebeurde er iets geweldigs: ik vroeg recoleta aan een groepje mensen wat heftig aan het zwaaien was en bijna voor de bussen gingen liggen om ze tot een halt te brengen. Deze mensen konden echt geen woord engels en hielpen me met alles wat ze konden. Een oude vrouw lachte toen ze zag dat ik echt heel graag naar huis wilde. Samen met zo’n 7 anderen zorgden we ervoor dat midden op de breedste avenue van de wereld bus 10 stopte door heftig te zwaaien en te springen, we renden over de weg en zwaaiden naar bus chauffeur, hij opende de deuren en schreeuwde iets in het Spaans. Als een stel schoolkinderen hielpen we elkaar de al rijdende bus in en triomfantelijk vonden we onze plaats.
Terwijl ik dit schrijf denk ik trouwens dat heel veel mensen wit weg trekken. Toch besluit ik geen censuur te plegen op mijn eigen verhalen. Ik leef nog en heb alles wel overwogen gedaan, sterker nog: het kan echt niet anders hier. Je leeft Buenos Aires, je leeft de stad en zijn rare manieren en tradities. Als ik niet in die bus was gesprongen met mijn mede piraten was ik nu nog niet thuis geweest.

Dit was het weer voor nu want ik wil naar de Milonga meneer op het balkon om hem te laten horen dat ik die ook spelen kan.

Heel veel liefs,
Stansi Lusia (zoals ze mijn naam hier uitspreken)

Reacties

Reacties

Han

dag Stansi Lusia.
Mooi verhaal met voldoende zelfvertrouwen in wat je doet. Krachtig van je!
Ga zo door en vertrouw op je intuïtie.
We leven mee.
Liefs Ine enHan

Kevin

Een wijs welpje zei ooit: 'Gevaar? Ha, ik lach gevaar tegemoet'. Dat welpje werd, jawel, Leeuwenkoning! Geen flauw idee wat ik ermee wil zeggen. Ten cuida'o chica chiquitita! Che??

gerard

ha die lieve Stanzi Lucia
de eerste week is een wasmachine, daarna gaat het allemaal rustiger worden verwacht ik, en je hoeft echt niet alles te verstaan. De intentie is ook al heel wat. Hier barst nu de lente ook los, de kers bloeit. Geniet maar van al die subtropische verrassingen, liefs papa

sou

Stanss ?
Ik heb je helemaal geen fijne reis gewenst! Dus bij deze!
Ik wens je veel plezier en geluk bij het nastreven van je droom!
Ik vind het echt super tof dat het eindelijk gelukt is, en geniet er zo veel mogelijk van.
Kom veilig terug!
X sou

Marie-Jose

Lieve Stans, supertramp,
leonard Cohen zei ooit
'There's a crack in everything.
That's how the light gets in.
En zo is het maar net!!
ik zie je al helemaal zitten op dat balkon, pingelend op andermans gitaar.
Duende i alegria!

adios Marie -Jose

Resie, je buuf

Ohh Stans wat schrijf je leuk en wat een belevenis, ik ga je verhalen vol spanning volgen :-)
liefs Resie

Kaj

Querido Stanzi,

Het is nog maar 3 jaar geleden dat je zo trots als een pauw met je diploma onder je arm het Montessori College in Arnhem verliet. Met dromen, heel veel dromen bestaand uit reizen en hulp bieden voor mensen om je heen. Drie jaar later leef jij gewoon je droom. Heel veel respect! Heel veel plezier! We stay in contact!

Muchos besos,
Kaj

Theo

Hoi Stans, je bent er nog maar net maar wat je allemaal al mee heb gemaakt, geweldig! Vooral zo spontaan de dingen blijven schrijven en natuurlijk genieten van zo'n avontuur, heel veel plezier.

lieve groeten Theo

juleo

He stans

Geniaal nu al lekker avontuurtjes beleve . nog veel plezier.

Titia

Hi Stanzio
Heerlijk verhaal
Vol geluk, vrijheid en vertrouwen
Fijn dat we met je mee mogen genieten.
Als je geen top econoom wordt kan je altijd nog reisverhalen gaan schrijven.
Dikke kus, Tiets

nel

Who... Stanzi... je leeft je droom! Ik ga je volgen en geniet mee van wat er is, wat je meemaakt en deelt met de thuisblijvers! veel liefs nel

Sophie

Lieverd! Wat kan je heerlijk schrijven. Ik ben trots op je chick en genieten daar! Xxxx soof

Oma en Opa

heel mooi dit tweede deel alweer van je reisboek.Op je eerste deel hebben wij ook gereageerd, maar kan het niet terug vinden.We doen iets niet goed denk ik. We reizen met je mee! Morgen gaan we naar Lisabon die kamping ligt er 20 km vandaan. Liefs !

Amber

Ahh lieve schat, wat ben ik aan het genieten en hardop aan het lachen om je verhaaltje voor het slapen gaan! Eindelijk ontdek ik hoe mooi je schrijft in dat stiekeme dagboekje van je. Hoop dat er veel van dit soort mooie verhalen in het rode dagboekje komen;). Trots op je havermoutsissieee! Geniet! X

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!